De bizarre geschiedenis van de Tampon

Als je een tampongebruiker bent, denk je misschien niet veel na over het kleine propje stof dat je een week per maand in je netten stopt, behalve dat je je afvraagt ​​of het lekt en geïrriteerd raakt als er geen afvalbak is. Maar de tampon heeft een fascinerende en ietwat walgelijke geschiedenis in de menselijke geneeskunde. Gemaakt van alles wat je maar kunt bedenken (steenzout, opium en olifantenpoep staan ​​allemaal op de lijst), tampons worden al eeuwenlang gebruikt voor een enorm scala aan doeleinden. Het lijkt erop dat we al duizenden jaren plooien van verschillende spullen in onze geslachtsdelen hebben gestopt, hoewel je waarschijnlijk verbaasd zult zijn over de redenen waarom.

Een ding dat je waarschijnlijk nodig hebt om op een rijtje te komen, is dat de tampon in de geschiedenis zelden een tampon was zoals we tegenwoordig denken, en niet alleen qua materiaal of vorm . Het was een voorbehoedsmiddel, een manier om medicijnen te verspreiden, een methode om te genezen, en vaak werd gedacht dat het helemaal niets met menstruatie te maken had. Het moderne woord 'tampon' is waarschijnlijk afgeleid van het Middelfrans voor 'plug', zoals in een stop voor een fles of (meer specifiek) de plug die in de voorkant van een pistoolmuilkorf wordt gestoken. Voordien kwam het echter meestal in de vorm van een vaginale plug in een of andere vorm, en het ging net zo goed om het voorkomen dat dingeninstappenom alles tegen te houdenuitstappen.

Van het moderne ob tampon (de mysterieuze naam waarvoor ik het zal uitleggen) aan oude Indiase en Egyptische apparaten, laten we een wilde reis maken door de geschiedenis van de tampon.

De Egyptenaren en Romeinen: Olifantenmest en ganzenvet

Het idee om iets dat geen lichaamsdeel is in het vaginale kanaal in te brengen, is waarschijnlijk voor het eerst ontwikkeld door de Egyptenaren - of ze zijn tenminste de eersten die het opschreven. Voor hen lijkt het echter grotendeels een kwestie te zijn geweest van het oplossen van bestaande gynaecologische problemen, niet van het helpen bij de menstruatie. Ze waren in wezen vaginale pessaria . De Ebers Papyrus beveelt bijvoorbeeld aan om een ​​vrouw met ongewone afscheiding langs te helpen aarde uit de Nijl verpletteren met honing en galena , stopte het in een prop linnen en liet het in haar achter. (Ja, want dat gaat haar schimmelinfectie helpen.)

Pessaria gemaakt van olifanten- of krokodillenmest , of van pluis gedrenkt in acaciasap, werden beide gebruikt als voorbehoedsmiddelen in de geschiedenis van het oude Egypte, en de Romeinen kwamen ook op heterdaad, met zogenaamde 'destructieve pessaria'. Ze hadden ook een enorm aanbod aan pessaria voor verschillende gynaecologische problemen, gedrenkt in alles, van ganzenvet tot opium , maar tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat ze een tweede verdedigingslinie waren, omdat ze waarschijnlijk infecties veroorzaakten.

Als het erom gaat of ze echte menstruele tampons hebben gebruikt, is er een klein probleem. Eeuwenlang hebben mensen gezegd dat Hippocrates, de beroemdste Griekse arts van allemaal, sprak over tampons gemaakt van pluisjes gewikkeld rond stokken. (Au.) Maar zoals Helen King opmerkt, is dit het geval waarschijnlijk een misbruik van het Griekse woordmotorfietsen, wat in feite het materiaal betekent dat ze gebruikten om wonden te verzorgen. Als er iets in de vagina werd gestoken (bijvoorbeeld gedrenkt in opium), zei Hippocrates dat het bedekt moest wordenmotorfietsen, maar er wordt geen melding gemaakt van het gebruik ervan om menstruatiebloedingen te stoppen. Mythe: opgepakt.

4e eeuw India: Rock Salt Tampons

Helaas, hoewel het idee van een met pluisjes bedekte stok onzin lijkt, zijn andere medische traktaten een beetje explicieter in hun ideeën over wat ze de intieme stukjes van vrouwtjes moeten ophangen. En nogmaals, het is niet voor menstruatiedoeleinden: het is om het maken van baby's te stoppen.

Volgens Nelly Stromquist'sVrouwen in de derde wereld, Sanskriet-teksten uit de 4e eeuw, zoals de Kama Sutra, raadden het gebruik aan van tampons gemaakt van olie en steenzout als voorbehoedsmiddelen. Vreemd genoeg was dit waarschijnlijk behoorlijk effectief: steenzout is een dodelijke zaaddodend middel, en zelfs een oplossing van acht procent zal elk sperma dat in zicht is, vernietigen. Niet veel gebruik voor periodes. Maar waarschijnlijk als een hel.

Ancient Japan: Paper Tampons (Misschien)

Een van de eerste beschavingen die tampons gebruikten om schijnbare menstruele redenen, waren mogelijk de Japanners. Het is nu vrij gewoon dat bepaalde vrouwen in het oude Japan gebruikte tampons van papier, op zijn plaats gehouden door een verband genaamd 'Leuk vinden, 'of pony. Deze klinken storend ineffectief, dus moesten ze blijkbaar tot 12 keer per dag worden vervangen. Het is echter niet duidelijk waar deze informatie vandaan kwam, en het kan zijn dat het over een bepaalde klasse vrouwen gaat, zoals prostituees. Dus neem het met een korreltje zout.

Een ander geval van 'mogelijk, misschien' in de geschiedenis van tampons komt voort uit bloedmos, een Europese plant met vrij unieke samentrekkende en bloedstollende eigenschappen . Sommige geleerden geloven dat de naam niet afkomstig is van het gebruik als verbandmateriaal voor wonden in de strijd, maar van het gebruik ervan als menstruatiemateriaal, mogelijk in tamponvorm, onder middeleeuwse vrouwen. Zoals niemand ooit over mos-tampons heeft geschreven, blijft dit slechts een theorie.

19e eeuw: wat er ook was

Enkele van de eerste vermeldingen van tampons in de 19e eeuw gingen nog over anticonceptie, maar ze beginnen vormen aan te nemen die we nu misschien herkennen. In zijn verhandelingIllustraties en bewijzen van het principe van de bevolking, gepubliceerd in 1822 de Engelse denker Francis Place pleitte voor een tampon als anticonceptie, in dezelfde geest als een spons. Hij was echter niet kieskeurig over waar het van gemaakt moest worden. Aanbevolen materialen zijn onder meer pluis, vlas, katoen, fijne wol (yikes, jeukend) of in wezen alles wat zacht en absorberend is. Dit was goed medisch advies: de verhandeling werd gepubliceerd inThe Lancet, nog steeds het meest respectabele medische tijdschrift in Engeland.

20e eeuw: de eerste tampon zoals u die kent

Een van de vele uitvindingen die ongebruikelijk is, is dat de tampon in zijn twee moderne vormen (met en zonder applicator) bijna volledig door vrouwen is gevormd, uitgevonden en gedistribueerd. De eerste ontdekking van de telescopische kartonnen 'applicatortampon' werd in 1931 ontwikkeld en gepatenteerd door de Colorado-arts Earl Haas, maar dat was het een vrouw, Gertrude Tendrich, die het patent kocht en begon te produceren , van het thuis naaien van tampons tot de distributie ervan onder de inmiddels beroemde merknaam Tampax. In de eerste zeven jaar dat Tampax op de markt was, hun gebruik vervijfvoudigde , en ook al moesten ze hun fabrieken gebruiken chirurgische verbanden en verbanden produceren toen Amerikanen de Tweede Wereldoorlog ingingen, werd hun opkomst niet belemmerd.

Het andere type tampon, de soort zonder applicator, is uitgevonden door de Duitse gynaecoloog dr.Judith Esser-Mittag, daarom wordt er in de literatuur naar verwezen als 'o.b. tampons ': o.b. staat voor het Duits voor 'geen pad', ofzonder verband. Esser-Mittag verkocht haar uitvinding aan een bedrijf dat uiteindelijk werd gekocht door Johnson & Johnson, en de moderne tampon zonder applicator werd een kracht waarmee rekening moest worden gehouden.

Maar de moderne tampon stond voor een beetje een zware strijd. Volgens Carla Rice in haar boekVrouwen worden, mensen maakten er om allerlei redenen bezwaar tegen: religieuze leiders dachten dat ze meisjes vatbaar zouden maken voor erotische gevoelens, en ouders wilden niet dat de hymnen van hun dochters werden verbroken. Maar ze werden snel gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen vrouwen deel gingen uitmaken van de beroepsbevolking en betere menstruatiezorg nodig hadden. En de seksuele revolutie in de late jaren 60 en 70 (de advertentie hierboven is uit 1967) bracht een nieuwe modus van meer 'feministische' tampons met zich mee, zoals critici erop wezen dat geurende tampons waren eigenlijk totaal nutteloos en best slecht voor je pH (nog steeds waar).

Heden: tampons voor iedereen?

Tegenwoordig zijn maandverband nog steeds de meest populaire optie, maar tampons hebben een enorm marktaandeel: dat schatten enquêtes ongeveer 42 procent van de vrouwen gebruikt ze , zelfs na de schrik giftige schock syndroom (een zeldzame aandoening die verband houdt met het gebruik van tampons) in de jaren 90.

De tampons van vandaag staan ​​voor geheel nieuwe uitdagingen. Er zijn momenteel veel discussies over de groene toekomst van tampons: veel van hen hebben een grote ecologische voetafdruk , stortplaatsen opvullen, afwassen op stranden, en zeer moeilijk biologisch afbreekbaar blijken te zijn. Ze worden ook vaak verwerkt met behulp van een aantal redelijk lichaamsschadelijke chemicaliën (zoals chloor), dus er moeten nieuwe grenzen worden verlegd om ze milieuvriendelijk en veilig te maken.

adelaide kane toby regbo

Dit soort zorgen hebben tampons naar de zelfgemaakte sector gebracht. Er zijn nu spons en gehaakte tampons gemaakt van bamboe, tutorials om je eigen tampon te maken , en biologische katoenen versies . Bovendien is er ook een grondig verzet tegen de domme mensen vrouw-springen-in-witte-broek-thema van tamponadvertenties door de decennia heen, met moderne tamponadvertenties nu veel eenvoudiger (geholpen door het feit dat er tegenwoordig niet zo veel tv-censuur is). En het is duidelijk dat vrouwen de tampon niet langer als een abnormale of controversiële keuze beschouwen: die van de Britse regering huidige plannen om het te belasten als een 'luxe' zijn op grote schaal bespot.

Over het algemeen ziet de toekomst er relatief rooskleurig uit, zolang de tampon zich kan aanpassen aan onze hogere normen op het gebied van gezondheid, veiligheid en groen. Maar zelfherstellende tampons uit de ruimtetijd kunnen aan de horizon verschijnen

- we zullen gewoon moeten afwachten.